2012-02

Zespół Szkół Mechanicznych
Racibórz
ul. Zamkowa 1
20 lat partnerstwa
1992 - 2012
Střední škola technická
Opava
Kolofíkovo nábřeží 51
ZSM Racibórz i SŠT Opawa – 20 lat minęło...
20 lat temu, pewnego lutowego dnia 1992 r., z wizytą w Zespole Szkół Mechanicznych w Raciborzu
pojawił się Jaroslav Burda – ówczesny dyrektor SŠT
w Opawie. Po spotkaniu z kierującą wówczas
„ M echanikiem ”
Krystyną
Stoczek
(o
czym
z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru
dyrektor Burda wspomina w tej publikacji ) rozpoczęła się współpraca obu szkół, która, o czym wtedy zapewne nikt nawet nie marzył, przetrwała 20 lat.
Wzajemne relacje z każdym rokiem stawały się coraz bliższe i dzisiaj opierają
się na przyjaźni. Dochodziliśmy do niej powoli: od wymian uczniów, poprzez formalne i nieformalne spotkania nauczycieli, wspólne wycieczki, konferencje, wyjazdy do teatrów w Opawie, Pradze, Wrocławiu, Krakowie, po bardzo szeroką
współpracę w ramach programów europejskich: Interreg IIIA, Leonardo da Vinci,
Młodzież w działaniu, Comenius.
Charakterystyczną cechą tych mijających 20 lat naszej przyjaźni jest fakt, iż
tak naprawdę nigdy nie podpisaliśmy żadnego oficjalnego dokumentu dotyczącego współpracy obu szkół. Pojawia się zatem pytanie: dlaczego tak się stało?
Szczerze muszę się przyznać, że nie znam na nie odpowiedzi. Niewątpliwie było
to niejako spełnieniem życzenia Jaroslava Burdy, który – o czym wiem tylko
z relacji ustnych świadków wydarzeń sprzed 20 lat – od razu zastrzegł, że nie
chce podpisywać żadnych oficjalnych dokumentów. A potem nie było nam już to
potrzebne, skoro i tak się świetnie i coraz lepiej rozumieliśmy. Bo też siła naszej
współpracy nie tkwi w oficjalnych papierach. Jej siłą było i jest praktyczne poznawanie siebie, swoich zwyczajów, obyczajów, charakterystycznych cech, językowych i kulturowych „ pułapek ” ( a trochę ich było, oj było ) .
Szczerze przyznam, że bardzo się cieszę, iż udało się zachować te przyjacielskie relacje, mimo że na emeryturę odeszli wszyscy twórcy tej współpracy. Mam
też ogromną nadzieję, że będziemy mogli obchodzić kolejne wspaniałe jubileusze, że nadal będziemy się spotykali, że będziemy realizowali kolejne projekty
sportowe, kulturalne i zawodowe.
Wierzę, że nasza przyjaźń, sprawdzona przez te 20 lat, będzie się nadal rozwijała.
Dyrektor Zespołu Szkół Mechanicznych
dr Sławomir Janowski
2
Střední škola technická Opava
Střední škola technická Opava
Zespół Szkół Mechanicznych w Raciborzu
Ředitel školy: Ing. Josef Vondál
Dyrektor szkoły: dr Sławomir Janowski
Škola je umístěna v klidné části města na
levém břehu řeky Opavy. Celý komplex tvoří
škola s odbornými učebnami, učebnami výpočetní techniky, zařízení dílen, CNC učebnou,
svářečská škola s novou technologií svařování
dle evropských norem, tělocvična, sauna, atletické hřiště, beach volejbalové a antukové kurty
s bazénem, mládeže a školní jídelna.
Výchova a vzdělávání probíhá v souladu se
vzdělávacími programy středního vzdělání
v návaznosti na kvalifikační ú-roveň pro určité
činnosti a funkce.
Szkoła jest umiejscowiona w pięknej części
miasta na prawym brzegu rzeki Odry, tuż obok
piastowskiego zamku. ZSM jest największą szkołą
średnią w powiecie raciborskim i kształci ok. 1200
uczniów w zakresie najbardziej poszukiwanych
kierunków technicznych.
W szkole funkcjonują następujące typy szkół:
Technikum Nr 4 ( 4-letnie )
- technik elektronik o specjalnościach:
- automatyka
- urządzenia audiowizualne
- technik mechatronik o specjalnościach:
- komputerowe wspomaganie w mechatronice
- pneumatyczne i hydrauliczne układy mechatroniczne
- technik mechanik o specjalnościach:
- projektowanie wspomagane komputerowo
- spawalnictwo
- technik elektryk o specjalnościach:
- instalacje elektryczne
- maszyny i napęd elektryczny
- technik informatyk
- technik teleinformatyk
Střední management - ukončeno
maturitní zkouškou
- Ekonomika a podnikání
- Mechanik seřizovač
- Mechanik strojů a zařízení
- Podnikání - nástavbové studium pro absolventy tříletých učebních oborů
Standardní strojírenské nebo elektro profese ukončeno závěrečnou zkouškou
- Strojní mechanik ( dříve Zámečník )
- Nástrojař
- Obráběč kovů
- Elektrikář - silnoproud
- Obráběcí práce
- Zámečnické práce ve stavebnictví
Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 4 ( 3-letnia )
- elektryk, elektromechanik
- mechanik pojazdów samochodowych
- operator obrabiarek skrawających
- ślusarz
Obory zaměřeny na služby
- Stravovací a ubytovací služby ( dříve Kuchařské práce )
- Šití oděvů
Technikum Uzupełniające Nr 3 dla Dorosłych
- technik mechanik
- technik elektryk
3
Zespół Szkół Mechanicznych w Raciborzu
Jak to začalo
Na podzim roku 1991 jsem byl požádán,
abych se zúčastnil schůze Panevropské unie
Silesia v Ratiboři. Matice slezská v Opavě měla
zájem o kontakty s Ratiboří a tak jsem se jako
tehdejší předseda této organizace dostavil do
„ D omu slubow “ , kde schůze probíhaly.
A když už jsem tam byl, požádal jsem tehdejšího ředitele pana Kravczyka o zprostředkování
spolupráce s nějakou střední školou v Ratiboři
a o kontakty na polské školství vůbec.
Při druhé návštěvě v prosinci 1991 mi pan
Kravczyk sdělil, že za Odrou na ulici Zamkove
1 je střední škola, která vyučuje strojírenským
oborům a řediteluje tam Stoczek. Tak jsem se
v únoru vydal do Ratiboře. Za Odrou jsem zahnul doleva, auto postavil na chodník, jak bylo
v Polsku zvykem a šel jsem do školy. Hned za
dveřmi byl motor – asi z letadla. „ Je to
dobré ” , říkám si. Strojaři to jsou. V kanceláři
jsem asi způsobil rozruch, ale protože jsem
mluvil „ slezsko – polsky “ tak mi asi
rozuměli, protože mě vmanévrovali do
kanceláře dyrektora. Tam byla taková malá,
drobná, blonďatá dáma, která se mě zeptala co
chci. Tak jsem začal, že jsem ředitelem školy
v Opavě a že mě pan Kravczyk posílá za panem Stoczek… ihned jsem byl přerušen, že
ona je ten pan Stoczek a je ředitelkou školy.
Tak, to první bylo za mnou. Nabídla mi kávu
a paní odvedle přinesla odněkud koláče,
takové, jaké jsem znal z prajské. Byly dobré,
i ten mák byl stejný.
Rozmluva byla krátká, něco o zaměření
školy, možné výměně zkušeností – především
žáků, ale i jiné další aktivity. „ Tak, sepíšeme
smlouvu “ , říkala paní Kristýna. K tomu jsem se
vyjádřil, že není třeba, vše se dá dohodnout ús-
tně a solidně. A tak se také stalo.
Spolupráce byla – podle mne – velice neformální a přátelská. Poznal jsem další lidi ze
Zespolu szkol mechanicznych a dodnes, i když
jsem již emerit ( jak říkají Poláci, udržují
přátelské styky s Janem Cieslakem. A byl bych
moc rád, aby takové kontakty zůstaly zachovány
mezi našimi školami. Proto přeji všem
v Ratiboři, aby byli spokojeni, na svou školu hrdi
a když se občas setkají, aby se setkávali jako
staří známí.
Vše nejlepší a ahoj přeje bývalý ředitel z Opavy
PhDr. Jaroslav Burda
Pani Krystyna Stoczek i Pan Jaroslav Burda
na spotkaniu w opawskiej szkole
4
ních. Kolegové z Ratiboře se
zúčastnili spolu s našimi
zaměstnanci poznávacího
zájezdu na jižní Moravu
spojeného s ochutnávkou
vína a jejich nejoblíbenějším nápojem byl druhý
den čaj. Pe-dagogové z Ratiboře jsou našimi
milými hosty na oslavách školy v rámci Dne
učitelů a výročích školy a my zase slavíme tato
významá výročí s kolegy v Polsku.
Jak to začalo, už víme – teď
jak to pokračovalo aneb co bylo dál
Oficiální seznámení se změnilo na neoficiální
partnerský vztah mezi oběma školami a to jak
v oblasti výchovy a vzdělávání, tak i sportu,
kultuře a volnočasových aktivitách.
Nebudeme vzpomínat, kdy která akce
proběhla, protože za léta spolupráce jich bylo
opravdu hodně. Vzpomeneme ty nejoblíbenější.
Mezi jednu z prvních společných akcí patří
výměnný studijní pobyt mezi žáky strojírenských oborů naší školy se žáky strojírenských
oborů Zespolu szkol mechanicznych, kdy po
dobu pěti dnů se studenti seznamují se životem
polských studentů od výuky až po kulturu
a zábavu a naopak. Polští studenti poznávají
náš způsob života, zvyky regionu, okolí Opavy
i další odlišnosti Polska a České republiky.
Spolupráce v této podobě trvá dodnes a uskutečňuje se vždy v závěru školního roku.
Protože přátelství utužuje také soutěživost,
zúčastnili se – a doufáme, že nadále se
zúčastňovat budou – studenti z Polska soutěží
na technické úrovni, z nichž nejznámější je
soutěž zručnosti „ Zlatý pilník “ určená studentům rukodělných strojírenských oborů.
K nejoblíbenějším akcím patří bezesporu
sportovní klání, která v období naší obdivuhodné a milé spolupráce proběhla ve
volejbale, fotbale, nohejbale, beachvolejbale.
K velmi zajímavým sportovním aktivitám pro
polské studenty byly vodácké kurzy a sjezd řek
Opavy a Odry z Opavy do Ratiboře.
A nezůstalo jen u výměny studentů, ale došlo
také na vzájemná setkání pedagogických
pracovníků a výměnu zkušeností nejen pracov-
IX Międzynarodowy Konkurs Zręcznościowy
„ Z laty pilnik ” ( 26 -27.04.2011 r. )
Přesto, že na obou
školách se změnilo vedení,
protože ti, kteří „ spáchali ”
toto přátelství již odešli do
důchodu, spolupráce trvá
a dá se hovořit, že nevznikly
jen velmi dob-ré pracovní
partnerské vztahy, ale
mnohá osobní přátelství.
A co bude dál?
Naším přáním je, aby přátelské vztahy mezi
oběma školami setrvaly, abychom se v dnešní
uspěchané - a snad i pro přátelství nepříznivé
době stále setkávali, stále soutěžili ve sportu,
kultuře i na technické úrovni, abychom si stále
měli co říct a mohli si vyměňovat názory
i zkušenosti a je úplně jedno, zda se tak stane
proto, že to chceme my, nebo proto, že nás
k tomu nabádají různé projekty v rámci EU. Aby
ti, kteří nás po létech vystřídají, mohli psát
takové články, jako je tento.
Ředitel školy
Ing. Józef Vondál
Dzień Opawy w Raciborzu ( 8 .06.1995 r. )
5
Střední Škola Technická v Opavě
Nasze szkoły
W trakcie wizyt wielokrotnie mieliśmy okazję zwiedzić nasze placówki. Poniższe zdjęcia
wykonano w 1992 roku.
Po prawej: Delegacja ZSM zwiedza techniczną szkołę w Opawie.
Poniżej: Goście z ISŠ COP (tak brzmiała
nazwa szkoły do końca 2005 roku) zwiedzają
obiekty Zespołu Szkół Mechanicznych.
Zespół Szkół Mechanicznych
w Raciborzu
6
Współpraca – Koleżeostwo – Przyjaźo
„Wspomnienia to skarb, ale trzeba je umieć odkurzać”
(Stanisław Kisielewski)
Jest w życiu każdego człowieka i każdej
społeczności taki czas, kiedy warto się zatrzymać, aby spojrzeć w przeszłość. Okazją do tej
refleksji nad czasem, który przeminął, jest niewątpliwie skromny jubileusz, a mówiąc prościej
20 lat współpracy dwóch szkół: „ raciborskiego
mechanika ” i „ technicznej na Kolofikovo nabreżi w Opavie ” , tak się te szkoły potocznie
nazywa. Celowo i świadomie użyłem tego na-
Jedną z takich form była wymiana uczniów
– czyli tygodniowy pobyt grupy uczniów
z Opavy w Raciborzu i odwrotnie. Najbardziej
w mojej pamięci pozostały dwa, które miały
miejsce w 1998 i 1999 roku, a wszystko
z powodu święta Bożego Ciała, obchody którego przypadły podczas pobytu uczniów z Opavy
w naszym mieście. Wtedy właśnie miałem okazję bardzo dokładnie obserwować zaintereso-
Drzewko sadzone z okazji 50-lecia szkoły w Opawie ( 1.10.1999 r. )
zewnictwa, ponieważ pragnę wspomnieniami
powrócić do tych faktów i wydarzeń, które tworzą zupełnie inny obraz i klimat oficjalnej współpracy i wspólnych kontaktów.
Jestem pewny, że dzisiejszą „ kulatou ” jak
mówią Czesi rocznicę możemy świętować
dzięki staraniom I zaangażowaniu dwojga dyrektorów – Jaroslava Burdy i Krystyny Stoczek. Podczas pierwszego spotkania, które
odbyło się w miesiącu lutym 1992 roku dyrektor
Burda zaproponował: „ nie podpisujemy żadnej umowy o współpracy, my po prostu będziemy się kolegować ” . To właśnie kolegowanie
sprawiło, że w czasie tych 20 lat oprócz oficjalnej współpracy, zawiązały się również prawdziwe przyjaźnie na płaszczyźnie czysto prywatnej i rodzinnej, trwające do dnia dzisiejszego.
Dominującą formą była jednak oficjalna
współpraca, w ramach której realizowano szereg różnych, a zarazem ciekawych przedsięwzięć.
wanie się młodego pokolenia Czechów naszym
świętem. Początkowo zamierzałem po śniadaniu oprowadzić całą grupę uczniów z Opavy po
raciborskim rynku i pokazać przygotowany ołtarz u stóp kolumny maryjnej. Jak się później
okazało, wszyscy postanowili brać czynny
udział w całości obrzędów Bożego Ciała.
Uczestniczyli do samego końca w procesji ulicami centrum Raciborza, podziwiając ołtarze
i kolorowe dywaniki, które uwieczniali na zdjęciach.
Spacerując już po zakończeniu uroczystości
ulicami miasta, bardzo szczegółowo wypytywali
mnie o wszystko związane z obchodami tegoż
święta w Raciborzu i innych polskich miastach.
Podczas tych rozmów kilku uczniów oświadczyło, że są praktykującymi katolikami. Powiedzieli również, że w Czechach Boże Ciało obchodzone jest w niedzielę i zupełnie inaczej,
nie tak pięknie i uroczyście, jak to zobaczyli
w Raciborzu.
7
Ważnym niewątpliwe wydarzeniem dla obydwu szkół podczas 20 lat współpracy były uroczyste obchody dwóch jubileuszy: 50 i 60 lecia
ich powstania. W publikacjach wspomnieniowych wydanych z okazji 60 lecia obydwu szkół
znajduje się wzmianka o posadzeniu polskoczeskiego drzewa przyjaźni obok budynku
szkoły w Opavie podczas obchodów jej 50
lecia.
Warto jednak wspomnieć, jaka jest historia
tegoż drzewa, które rośnie już 13 lat. Otóż będąc w Opavie z grupą uczniów, pamiętam było
to dokładnie 10 czerwca 1999 roku, siedzieliśmy z dyrektorem Burdą w jego kancelarii
i wówczas powstał pomysł posadzenia przed
budynkiem szkoły lipy, która ma w Czechach
symboliczne znaczenie długowieczności. Ma to
nastąpić podczas obchodów jubileuszu 50 lecia
jej powstania. Drzewko ma być zakupione
i przywiezione z Polski i wspólnie posadzone
podczas oficjalnych uroczystości.
Pomysł został zaakceptowany. Problemy
pojawiły się dopiero podczas realizacji. Istniejące wówczas granice i służby celne, miały określone przepisy dotyczące przewozu przez granice państwowe różnych towarów. Aby
w sposób legalny przewieźć sadzonkę drzewa,
potrzebny był dokument wystawiany przez odpowiednie instytucje w Warszawie, wiadomo:
podania, szereg różnych zaświadczeń i czas
oczekiwania na pozwolenie. Dlatego też decyzja była bardzo szybka i stanowcza, zapakowano zakupioną lipę do osobowego samochodu,
a że miała ponad 2 m wysokości, wystawała
przez otwarte okno i jazda przez Rudyszwałd
do Opavy! Tam bowiem można było przekroczyć granicę bez kontroli i nielegalnie – oczy-
wiście kto znał drogę. W taki właśnie sposób
polsko-czeska lipa dotarła do Opavy, została
posadzona w dniu 1 października 1999 roku
i jest symbolem nie tylko naszej współpracy,
ale również przyjaźni.
Powracając dzisiaj pamięcią do minionych
wydarzeń mogę śmiało powiedzieć, że od wtedy właśnie nastał czas naszych prywatnych,
pozaszkolnych spotkań z Jaroslavem Burdą.
Oficjalne I koleżeńskie kontakty przerodziły się
w przyjaźń, która trwa do dnia dzisiejszego,
mimo wydarzenia, jakie miało miejsce 27
czerwca 2008 roku, tegoż dnia obydwaj pożegnaliśmy oficjalnie swoich kolegów przechodząc na emeryturę. Tym samym przekazaliśmy
pałeczkę współpracy międzyszkolnej naszym
młodszym kolegom i mam nadzieję, że podczas kolejnej rocznicy to właśnie oni dostarczą
nowych ciekawych informacji do kart historii
współpracy obydwu szkół.
Jan Cieślak
Delegacja z Opawy uczestniczy w obchodach
50-lecia ZSM w Raciborzu ( 1 8.10.1997 r. )
Dyrektor Jaroslav Burda składa podziękowania
pani W. Stanieczek i panu J. Cieślakowi
za długoletnią współpracę ( 22.06.2007 r. )
Delegacja z Opawy na Dniu Nauczyciela
w Raciborzu ( 14.10.2005 r. )
8
Wspólne wycieczki
W takcie 20-letniego partnerstwa wielokrotnie zapraszano się
wzajemnie na wycieczki pracownicze. Wspólnie byliśmy m.in.
w Mszanie, Pradze, Strażnicy, Wrocławiu, Bratysławie i Wiedniu.
Powyżej - Mszana ( V 1995 ) , obok - Wrocław ( III 2004 ) ,
Poniżej - Wrocław ( IX 2003)
9
10-lecie współpracy pomiędzy ZSM a IŠS
ISS
Wspólna konferencja w Opawie z okazji jubileuszu partnerstwa ( 22.11.2002 r. )
10
Konferencja w Czechach
18 .03.2005 r. odbyło się w Opawie seminarium „Śląsk – wspólne dziedzictwo i przyszłość. Współpraca Zespołu Szkół Mechanicznych w Raciborzu oraz Integrovaná střední
škola Centrum odborné přípravy w Opavie
jako realizacja idei Euroregionów” seminarium na temat „Wychowanie i kształcenie
w szkołach partnerskich średniego szczebla po
wstąpieniu do Unii Europejskiej”.
Doskonale przygotowana konferencja zacieśniła więzy pomiędzy naszymi szkołami.
Seminarium w Opawie ( III 2005 )
11
Konferencje w Polsce
10.11.2006 r. odbyła się konferencja szkoleniowa pt. „Historia Raciborza i Opawy”. Impreza odbyła się w ośrodku „Leśna Polana”
w Szymocicach na terenie parku krajobrazowego
„Cysterskie Kompozycje Krajobrazowe Rud
Wielkich”.
Spotkanie zorganizowano w ramach realizacji
projektu INTERREG IIIa. Wzięli w niej udział
nauczyciele szkół z Raciborza i Opawy.
Konferencja „ Historia Raciborza i Opawy ” w Szymocicach k. Raciborza ( XI 2006 )
Prezentacja robotów mobilnych HEXOR II ( 17.03.2006 r. )
12
Euroregion Silesia - Interreg IIIa
Jedną z wielu akcji zrealizowanych w latach
2006-2007 w ramach współpracy ze szkołą
w Opawie był projekt „ Euroregion Silesia –
wspólny dom dobrych sąsiadów i przyjaciół ” .
Przyczynił się on w znacznym stopniu do nawiązania bliższych kontaktów z sąsiadami zza południowej granicy i weryfikacji wielu uprzedzeń
istniejących u obu nacji.
Inauguracja działań miała miejsce podczas
Powiatowego Konkursu Ekologicznego połączonego z międzynarodową wystawą fotograficzną
„ O sobliwości turystyczne pogranicza ” . Akcja
cieszyła się dużym zaangażowaniem młodzieży
z obu stron. Czesi nadesłali wiele interesujących
zdjęć ukazujących piękno ziemi opawskiej.
Do lubianych przez dużych i małych punktów
każdego programu należą oczywiście wycieczki.
W ramach projektu zwiedziliśmy m.in.: Arboretum Nový Dvůr, dobrze zachowane fortyfikacje
w Milostowicach, zamki w Hradcu nad Moravicą
oraz w Raduni. Na skutek długoletniej izolacji
tylko nieliczni z nas wiedzą o istnieniu takich
godnych polecenia celów podróży.
Istotnym przedsięwzięciem związanym
z wzajemnym bliższym poznawaniem się były
kontakty w ramach eTwinning. Korespondencja
odbywała początkowo tylko drogą internetową
i dotyczyła m.in. wymiany informacji dotyczących miejsc zamieszkania. Na koniec odbyła się
w Opawie uroczysta konferencja, w czasie której doszło do oczekiwanego przez wszystkich
spotkania uczniów oraz podsumowania akcji.
Jednodniowe wojaże po innym kraju nie zawsze odzwierciedlają rzeczywisty obraz życia
jego obywateli. Dużo istotniejsze są dłuższe
pobyty. W tym celu zorganizowane zostały wymiany uczniów trwające dłużej. Zarówno nasi
chłopcy jak i Czesi skorzystali z wielu przygotowanych pod tym kątem atrakcji. Należały do
nich m.in. zawody sportowe, szkolenia na obrabiarkach CNC, warsztaty historyczne i ekologiczne w Rudach oraz rezerwacie „ Łężczok ” .
Wzajemna współpraca z placówką z Opawy
nie opiera się tylko na kontaktach między młodzieżą, ale dotyczy również nauczycieli. W listopadzie 2006 r. odbyła się w Szymocicach wspólna dwudniowa polsko-czeska konferencja pt.
„ H istoria ziemi raciborskiej i opawskiej ” ,
w czasie której ciekawą prelekcję wygłosił dr
Piotr Sput. Następnego dnia czescy pedagodzy
zwiedzili kompleks klasztorny w Rudach.
Aby zostać dobrymi sąsiadami i przyjaciółmi
pomocny stać się może również kontakt z kulturą. Czescy artyści wystąpili w czasie koncertu
w Muzeum w Raciborzu oraz w Opawie w kościele św. Katarzyny, gdzie została przedstawiona „ Czeska Msza Bożonarodzeniowa ” Jakuba Jana Ryby. Czeska publiczność podziwiała
polską twórczość podczas corocznego przeglądu kolęd i pastorałek w kościele św. Paschalisa
w Raciborzu przygotowanego przez Elżbietę
i Andrzeja Biskupów.
Powyższy projekt można zaliczyć do przedsięwzięć bardzo udanych. Dzięki niemu dalsza
współpraca między SŠT z Opawy a ZSM z Raciborza stała się z pewnością łatwiejsza i owocniejsza.
Bernard Grzesiczek
Wspólna historia (7.06.2006 r.)
ETwinning - Opawa ( 15.05.2006 r. )
13
W Arboretum Nový Dvůr ( 23.05.2006 r. )
Wydarzenia kulturalne
Wyjazd do Czech na koncert
„ V áźné hudby ” ( 3 0.03.2004 r. )
Wyjazd do Opawy na operę „ Halka ” (5.03.2005 r. )
Koncert Kolęd w kościele na Płoni
w Raciborzu ( 6.01.2006 r. )
"Czeska Msza Bożonarodzeniowa"
w Opawie ( 13.12.2006 r. )
14
Po lewej: Nauczyciele obu szkół na
koncercie artystów z Opawy w raciborskim
muzeum ( 31.03.2006 r. )
Wymiana młodzieżowa
Wspólne wycieczki nauczycieli na początku
partnerstwa obu szkół zaowocowały umową
o wymianie uczniowskiej. Co roku ośmiu
uczniów ZSM wraz z opiekunem wyjeżdżało na 5
-dniowy pobyt do Opawy, do Raciborza również
przyjeżdżała taka grupa ze szkoły czeskiej.
W czasie takiej wymiany uczniowie poznawali
kraj sąsiadów na każdej płaszczyźnie. Nie tylko
brali udział w zajęciach lekcyjnych i praktycznych, ale również w wycieczkach, rozgrywkach
sportowych i wielu atrakcjach.
Czesi w Polsce - wycieczka do Krakowa i Wadowic ( V 2003 )
Grupa z Opawy w Raciborzu ( V - VI 2005 )
Powitanie uczniów z Raciborza w szkole opawskiej
Zwiedzanie starego młyna pod Opawą ( VI 2005 )
15
Uczniowie Zespołu Szkół Mechanicznych w Opawie ( V - VI 2006 )
Grupa czeska w Polsce ( V 2009 )
Uczniowie ZSM w Opawie ( V 2010 )
Uczniowie SŠT w Raciborzu ( V - VI 2010 )
16
Praktyki w Czechach - Leonardo da Vinci
W 2008 i 2009 r. zrealizowano wspólnie
z partnerską szkolą projekt Leonardo da Vinci,
polegający na zorganizowaniu naszym
uczniom miesięcznej praktyki.
Zapewniono uczestnikom praktyk naukę na
wysokim poziomie i - jak zwykle - wiele atrakcji, m.in. zwiedzanie Opawy i Pragi, możliwość
korzystania z aquaparku oraz siłowni.
Oto wspomnienia jednego z uczestników:
Czechy – Opawa
09.03 – 03.04.2009 r.
Tematem przewodnim praktyki zagranicznej były obrabiarki sterowane numerycznie
( C NC ) .
Jesteśmy wdzięczni nauczycielom, którzy
konkretnie podeszli do tematu szkolenia. Po
tym wprowadzeniu w świat programowania
nowoczesnych maszyn do obróbki skrawaniem wiedzę teoretyczną skonfrontowaliśmy
z obsługą i pracą na warsztatowych maszynach CNC. Nabyliśmy naprawdę dużo nowych umiejętności w Opawie. Istotne jest, że
robiliśmy to, co przeważnie dotychczas znaliśmy tylko z książek zawodowych lub słyszeliśmy z ust nauczyciela. Frezowanie części
w sprasowanym papierze oraz grawerowanie własnego imienia i nazwiska to już niemałe doświadczenie jak na uczniów technikum.
Ostatni tydzień praktyki spędziliśmy
w firmie "OSTROJ a.s.", której działalność
opiera się głównie na obróbce skrawaniem,
w tym także na obrabiarkach sterowanych
numerycznie. Zobaczyliśmy, jak wygląda
praca w dużym zakładzie czeskim.
Łukasz Stania
17
Młodzież w działaniu
” D ialog międzykulturowy podstawą
współpracy młodego pokolenia zjednoczonej
Europy ” – marzec 2009 r.”
Wymiany młodzieżowe to nie tylko krótka
tygodniowa współpraca szkół, to długi, pracowity proces: przygotowanie programu, przebieg
samej wymiany, a także podsumowanie jej
efektów w postaci folderu, prezentacji czy filmu
zajęły więcej czasu. Ta wymiana miała wielonarodowy charakter. Wzięły w niej udział 4 grupy:
z Czech, Łotwy, Węgier i Polski. Najbliżej nam
było odległością i mentalnością do przyjaciół
z Czech, pomógł nam też podobny język,
w praktyce uczniowie nie mieli żadnych kłopotów w porozumiewaniu się. Dlatego też najbardziej zaprzyjaźnili się z czeskimi uczniami. Zadania, które wykonywali w terenie, pozwoliły na
lepsze poznanie naszej szkoły, miasta i regionu. W czasie prezentacji, wieczoru czeskiego
my lepiej poznaliśmy szkołę w Opawie, a także
jej okolice.
Do dzisiaj świetnie pamiętamy wesołe
i skoczne tańce ludowe, w których wywijali młodzi ludzie. Wspólne tańce i zabawy, w których
młodzież uczestniczyła, pokazały, jak niewiele
się różnimy, jak chętnie bawimy się, uczymy
nowych rzeczy, jak wiele mamy wspólnego.
Nie zapomnimy też o domowej kuchni, jaką
zaprezentowano na jednym z wieczorów.
Wszyscy docenili czeskie knedliki, maso a zeli,
a do tego sławne nealkoholicke piwo. Te frykasy trafiły do nas prosto z kuchni opawskiej
szkoły, razem z paniami „ kucharkami ” . Doceniamy też zaangażowanie dyrektora pana
Vondala, który kilkakrotnie odwiedził młodzież
na wymianie. Cieszyliśmy się, że nasi goście
mogli spróbować bigosu, kołacza, a na wycieczce do Wisły świetnego góralskiego jadła.
Doskonale pamiętam wyjazd studyjny do
Krakowa, w drodze z którego zahaczyliśmy
o Oświęcim i Brzezinkę, widać było dojrzałe
podejście uczniów pod opieką pani Ludmiły do
trudnego tematu holocaustu. Pobyt tam miał
nauczyć, że pamięć o przeszłości pomaga
w kształtowaniu młodego pokolenia, że nie wolno od niej uciekać, żeby nie popełnić błędów.
Zaś wyjazd do Wisły pokazał różnorodność
religijną i regionalną naszego, wspólnego Śląska. Opiekę nad grupą czeską miała Ludmila
Štenclová, z która się serdecznie zaprzyjaźniłyśmy.
Mam nadzieję, że po tej wymianie pozostały
nie tylko zdjęcia.
Helena Draga
18
Projekt Mezinárodní dialog –
základ spolupráce mladého pokolení
sjednocené Evropy
V rámci tohoto projektu jsme se v březnu r. 2009
zúčastnili týdenního pobytu v Ratiboři. Do projektu
byli zapojeni také studenti z Polska, Lotyšska
a Maďarska. Pečlivě jsme si předem připravovali
zadaná témata. Jedním z úkolů bylo předvedení
prezentace svého města. Přivezli jsme zajímavý
dokumentární film o Opavě. Na počítači, který byl
k dispozici, se však nedal promítat. Marně jsme
sháněli počítač náhradní. Nezbývalo, než po dva
večery dlouho do noci tvořit prezentaci náhradní.
Vše se nakonec úspěšně podařilo.
Velmi nás zaujala práce ve skupinách složených
ze zástupců zúčastněných zemí, což vyžado- valo
komunikaci v různých jazycích. Nezapomenutelné
byly večery s podáváním národního jídla nebo
předvedení a společná výuka národních tanců.
Podnětné byly studijní cesty do historického
Krakowa, do malebného městečka Wisly a do
nedalekého zooparku.
Působivý závěr byl ve znamení polonézy,
předvedli ji všichni zúčastnění.
Vznikla nová přátelství, získali jsme nové
zkušenosti, máme spousty zážitků. Na krásné dny
dodnes vzpomínáme a děkujeme, že nám bylo
umožněno projektu se zúčastnit.
Ludmila Štenclová
Obóz sportowy ( II 2006 )
Zawody sportowe w Opawie ( 2 .06.2006 r. )
Spotkanie młodzieży - Racibórz ( 30.03.2009 r. )
Sport
Naši absolventi dodnes rádi vzpomínají na
společné soustředění polských fotbalistů
a našich basketbalistů v polské Brenne.
Vybaveni lyžemi, běžkami a snowboardy
jsme ihned po příjezdu vyrazili na sníh. DobřDobře jsme udělali, neboť večer začalo pršepršet, prudce se oteplilo a do rána nebylo po
sněhu ani památky.
Smutní jsme sbalili lyže a plánovali náhrnáhradní program. Prožili jsme krásný týden
se spoustou sportovních aktivit. Tréninky
v hale, v posilovně, na horolezecké stěně,
běh v přírodě. Nezapomenutelná byla atmoatmosféra při mezinárodních utkáních ve
fotbalu, basketbalu a volej-balu. Studenti se
brzy spřátelili a kromě společného sportování
trávili spolu i volný čas turnaji ve stolním tenisu nebo v sauně či na diskotéce. Osmnácté
narozeniny jednoho z polských studentů
jsme oslavili společně obrovským dortem.
Soustředění se velmi vydařilo i bez sněhu,
chlapci absolvovali zodpovědně kvalitní
a náročné tréninky, prokázali velmi dobrou
fyzickou zdatnost a perfektní kázeň. Na
krásný týden vzpomínáme i my – trenéři
a učitelé.
Ludmila Štenclová
19
Przygoda z kajakami
Spływy kajakowe to jeden z elementów naszej
współpracy ze szkołą w Opawie.
W sumie odbyły się trzy imprezy tego rodzaju
Każda z nich trwała około tygodnia.
Pierwszy pomysł wspólnej wodniackiej wyprawy polegał na tym, aby pokonać drogą wodną
odległość pomiędzy jedną a drugą szkołą. Było
to możliwe, ponieważ rzeka Opawa, która prze-
spływ kultową rzeką, którą jest Wełtawa.
W przeciwieństwie do pierwszej wyprawy, która
była dofinansowana przez EU, kolejna miała
okrojony budżet.
Wiązało się to z tym, że spaliśmy pod namiotami i stołowaliśmy się w kuchni polowej, której
to my opiekunowie mieliśmy być szefami. Ze
względu na wątpliwe zdolności kulinarne strony
polskiej ( a należałem do niej ja i Piotr K. ) na
talerzach dominowała kuchnia czeska. Po skonsumowaniu jakże pysznych pokarmów nadszedł
Odrą z Opawy do Raciborza ( 9 - 14.06.2006 r. )
pływa obok placówki naszych czeskich przyjaciół, wpada do Odry. Tym sposobem mogliśmy
pokonać cały dystans kajakami. Aby dokonać
tego wyczynu, musieliśmy nauczyć młodzież, jak
się posługiwać takim sprzętem pływającym. Dlatego dwa dni przed oficjalnym spływem pojechaliśmy na szybki kurs do Opawy. Był to dla mnie
pierwszy rok pracy w szkole, jak również debiut
we współpracy zagranicznej. Aby było mi raźniej
na początku tej wyprawy towarzyszył mi doświadczony nauczyciel Jan C., za co mu bardzo
dziękuję. Myślę, że i jemu ten wyjazd został
w pamięci a szczególnie próba płynięcia kanadyjką. Otóż podczas wykonywania manewru
jego łódź przewróciła się. On sam znalazł się po
nos w wodzie. Długie włosy tworzące oryginalną
fryzurę pana Jana, unosiły się na powierzchni
niczym pióropusz wokół nosa i okularów wystających z wody. Był to niezapomniany widok,
który niestety nie został zapisany na kliszy.
( M am nadzieję, że główny bohater nie będzie
się gniewał za opis tej sceny) . Pomimo początkowych trudności wyprawa ta zakończyła się
sukcesem i pełnym naszym zadowoleniem.
Kolejny rok szkolny – idziemy za ciosem.
Udajemy się z naszymi czeskimi przyjaciółmi na
czas, aby posprzątać. W kuchni, w której stołowało się kilkadziesiąt osób, było co robić. Nie
pozostawało mi nic innego, jak zakasać rękawy
i włączyć się w tę akcję - zmywając gary. Było to
dla mnie nowe doświadczenie, ponieważ w tym
czasie nie byłem jeszcze żonaty, mieszkałem
z rodzicami, którzy przygotowywali dla mnie
posiłki i zajmowali się cała resztą. W przeciwieństwie do zabawnej sytuacji opisywanej podczas
pierwszego spływu moment ten został udokumentowany w postaci zdjęcia. Jak się później
okazało, fotografia ta podstępnie trafiła w ręce
mojej żony, która do dnia dzisiejszego próbuje
wykorzystać nabytą wtedy przeze mnie umiejętność.
Na Wełtawie snuliśmy plany na następny rok.
Wiatry nam sprzyjały. I tak rok później wylądowaliśmy na drugim końcu Czech, gdzie płyną
Bedrunka i Sazana. Zasoby finansowe nie uległy zmianie, były ograniczone, więc organizacja
spływu wyglądała jak w przypadku opisywanym
wcześniej. Spaliśmy pod namiotami, których
część była własnością szkoły. Czując się odpowiedzialnym za ten sprzęt, starałem się jak to
tylko możliwe dopilnować, aby nic nie uległo
zniszczeniu. Plan amortyzacji sprzętu szkolnego
20
jest bowiem rozpisany tak, aby korzystały
z niego przyszłe pokolenia. Takie założenia
„ M echanik ” ma od czasów powstania szkoły.
Niestety z biegiem lat zapomniano o aneksie do
tego zapisu i dotyczy on również sprzętu elektronicznego. Ale wracając do spływu – skrupu-
Spływ Wełtawą
latnie sprawdzałem, jak to na belfra przystało,
czy wszystko jest w porządku ze szkolnymi namiotami. Zanim jeszcze spakowaliśmy sprzęt,
okazało się, że brakuje śledzi. Taka nazwa
przyjęła się dla szpilek, którymi przytwierdza się
namiot do podłoża.
W późniejszym czasie wyszło na jaw, że wieloznaczność tego wyrazu została w chytry sposób wykorzystana przez uczniów. Otóż, przekonano mnie, że wszystkie śledzie szczęśliwie
odnaleziono. W wyniku pośpiechu oraz zaufania do podopiecznych kolejny raz nie przeliczałem brakujących elementów. Dopiero po pewnym czasie sprawdzając rzeczywisty stan magazynu, nieźle się ubawiłem. Okazało się, że
w jednym z futerałów na namioty znajdują się
śledzie w sosie pomidorowym.
Wspólne spływy kajakowe to temat rzeka
i gdyby ktoś miał zdolności pisarskie, można by
było napisać książkę. Niewątpliwie wyjazdy te
należą do najlepszych wycieczek szkolnych,
w których brałem udział. Myślę tak całkiem serio pomimo to, że byliśmy w Wenecji, Berlinie,
Mediolanie i wielu innych znanych i malowniczych miejscach. Różnica pomiędzy tymi wyjazdami była taka, że w przypadku spływów byliśmy nie tylko turystami, ale przede wszystkim
podróżnikami. Wyprawy te były zupełnie inne,
niż te oferowane przez tysiące biur podróży,
dzięki czemu mogliśmy poznać smak przygody.
Zobaczyliśmy przepiękne miejsca takie jak Czeski Krumlov, do którego przypłynęliśmy naszymi
łodziami, zacumowaliśmy i rozpoczęliśmy zwiedzanie. Podziwialiśmy i chłonęliśmy atmosferę
tego miasta, które odważę się porównać ze
wspomnianą już Wenecją, sprawiającą wrażenie przereklamowanej. Krumlov natomiast bardzo mile nas zaskoczył.
( 1 - 10.06.2007 r. )
Przy okazji wspomnień nie można pominąć
integracji młodzieży, jaka miała miejsce na spływach. Nawiązane znajomości były i są kontynuowane nie tylko na płaszczyźnie współpracy
obu szkół, ale również prywatnie. Relacje pomiędzy uczestnikami wyjazdów były bardzo
dobre a nawet za dobre. Zważam tu na fakt, że
w skład grupy czeskiej wchodziły dziewczyny,
na które jest u nas jest mały deficyt. I wszystko
byłoby O.K. gdyby nie to, że jedna kobieta wpadła w oko dwóm facetom. Na szczęście mężczyźni, jak to z reguły bywa, potrafili dojść do
porozumienia ( dzięki Bogu bezkrwawo ) , kobieta natomiast miała poważny dylemat – którego wybrać?
Tych dobrych wspomnień by nie było,
gdyby nie wspaniali ludzie ze szkoły partnerskiej w Opawie. Z całą pewnością można o nich
tak powiedzieć, gdyż organizowali to z pełną
spontanicznością, życzliwością i perfekcją.
Dzięki nim atmosfera na tych wyjazdach była
wyjątkowa. Za to wszystko Wam bardzo dziękujemy. A taką kropką nad „ i ” niech będą słowa
jednego z absolwentów, który był na wszystkich
trzech spływach: „ Te spływy to dla mnie najlepsza rzecz, jaka spotkała mnie w Mechaniku ” . Wstydząc się trochę wzruszenia, jakie na
mnie wywarła ta wypowiedź, odpowiedziałem
ze zmarszczonym czołem: „ a lekcje wychowania fizycznego, to co? ” .
Tomasz Gajda
21
Vodácká putování s kolegy z Ratiboře
Prvotní myšlenka společného sjíždění řek
vznikla na společné oslavě 55. výročí založení
naší školy v roce 2004. To jsme se seznámili
s vysokým učitelem Tv, o kterém jsme se
domnívali, že hraje basketbal. Byl to Tomasz
Gajda a ten, když uviděl při prohlídce školy naše
fotografie z vodáckého kurzu, tak prohlásil, že je
také vodák. A toho se chytil tehdejší ředitel školy
PhDr. Jaroslav Burda a řekl, že v rámci projektu
Euroregion poplujeme na lodích od naší školy
v Opavě po řece Opavě a Odře, až ke škole
ZSM v Ratiboři. A tak jsme plavbu uskutečnili
v červnu 2006 ( 9.6. – 14.6. ) . A protože se
nám stýskalo po polském „ g adaniju “ , pozvali
jsme Tomka Gajdu na řeku Vltavu, v termínu 31.
5. – 6.6.2007. Zážitků bylo mnoho protože mělo
být 8 polských „ facetů“ , a když jeden
onemocněl, tak místo něj přibyl ještě učitel Piotr
Kalus, a ten byl také vodácký nováček. Ostřílení
čeští vodáci měli radost, že mají 8 polských
nováčků, a že budou veselé zážitky a hodněkrát
převrácené lodě. Navíc Poláci neznali základní
vodácké pojmy jako: háček, zadák, pádlo a ne
veslo, porcelán, koňadra, křest a pasování na
háčka a na zadáka. Nejvíce se jim líbilo, že
mohou na všechny lidi na břehu, i v kempu
a hospodě volat AHOJ a cizí lidé jim taky
Spływ Berunką i Sazawą
( 3 0.05.2008 r. )
odpovídali AHOJ. A tak se Artur Teraňski, David
Maciejewski, Marek Krajewski, Przemyslaw
Stelmach, Tomasz Bulenda, Marek Strachota
a Lukasz Stukator učili vodácká slova, aby byli
„ p raví vodáci “ . Nejzajímavější postavou byl
Piotr Kalus, už svým zvláštním posezením v lodi
vyvolával úsměv na tváři, pádlování bylo taky
nejisté, i jeho klid a pohoda, když se celkem 2x
převrátil v lodi, se nám líbil. Místo toho, aby
nadával, tak se jen usmíval, jakoby se nic
nestalo. Při závěrečném vodáckém obřadu –
pasování na háčka a zadáka se admirál Petr
domníval, že konečně uvidí naštvaného Piotra,
a tak mu vylil půl kýble tekutého, smradlavého
bahna na hlavu, ale ani to nevyvedlo Piotra
z míry a v klidu se šel umýt do studené řeky. Na
Vltavě jsme pluli po řece celkem 58,6 km a řekli
jsme si, že po tolika kilometrech nemohou být
ještě vodáci a že musí jet všichni ještě příští rok.
Rok se s rokem sešel a my jsme společně vyjeli
na další vodácká dobrodružství ( 29.5. –
4.6.2008 ) . Tentokrát to byla řeka Berounka, ta
měla být taková klidnější a na závěr těžší řeku
Sázavu a její nejkrásnější dolní úsek z Týnce
nad Sázavou do Píkovic, s 10 jezy, z nichž se 8
jelo, a po posledním jezu na Žampachu je ještě
6,3 km do cíle a řeka teče nádherným
zařezaným údolím s mnoha peřejemi. I na řece
Berounce byla dramatická chvíle, kdy řeka
v městě Berouně vytváří dvěma rameny ostrov,
z jedné strany je obrovský jez, který se přenáší
a druhou stranou, které se říká Čertovka, jsme
pluli. Jenže tam byl také obtížný úsek se dvěma
ostrými zatáčkami a menším jezem a dravým
proudem. V tomto úseku se převrátilo 6 lodí
a mezi nimi i Piotr, opět bez rozčílení a s klidem
jemu vlastním. A to už bylo na všechny trochu
moc a nevěřili jsme, že může být takový člověk
vodák, aniž by se rozčílil nebo na někoho sváděl
vinu, že se převrátil. A to jsme ještě netušili, co
nás čeká za vrcholný zážitek poslední etapy na
řece Sázavě. Před třetím jezem od konce,
jmenoval se Kamenný Újezdec, jsme obědvali
u malého kiosku. Ten den se domluvili Tomek
s Piotrem, že pojedou spolu v lodi. A Piotr, po
tom obědě dostal ještě lepší náladu, protože měl
bříško plné, sedli do lodi nad jezem a začali ho
sjíždět. Piotr v dobrém rozpoložení jaksi
zapomněl pádlovat a Tomek jako zadák nestačil
vyrovnat loď a oba se převrátili. Piotr místo toho,
aby pomohl Tomkovi chytat loď, tak s úsměvem
a plným bříškem zvedl nohy nad hladinu řeky,
protože měl vestu, tak si pěkně v klidu plaval 50
m po vodě. Poté si sedl na kámen a čekal, co
bude a díval se, jak Tomek bojuje s lodí plnou
vody a snaží se ji přitáhnout ke břehu řeky. To
již bylo na Tomka, jinak velmi klidného, trochu
moc a začal Piotrovi nadávat. Všichni, co to
viděli, se těm dvěma vodákům smáli, až se za
břicha popadali. Nejkrásnějším úsekem řeky
Sázavy jsme společné vodácké putování po
52,4 km ukončili. Z těchto společných zážitků
nám zůstalo jen krásné přátelství, vzpomínky,
fotografie a film. Během těchto dvou společných
akcí jsme navštívili také kulturní a turistické
zajímavosti: skalní zříceninu – Čertova stěna,
klášter Vyšší Brod, hrad a zámek Rožmberk,
zámek Český Krumlov, muzeum tortury
v Českém Krumlově, klášter Zlatá Koruna,
zřícenina hradu Dívčí Kámen, zámek Hluboká,
zámek Konopiště, hrad Křivoklát a hrad
Karlštejn.
22
Peter Kroupa
Comenius
Spotkanie w Polsce ( III 2009)
Pobyt w Hiszpanii ( IV 2009)
Dyrekcja ZSM z czeską grupą ( III 2009 )
Comenius w Czechach ( III 2010 )
23
Comenius w Niemczech ( V 2010 )
Grona pedagogiczne partnerskich szkół
Kadra nauczycielska Zespołu Szkół Mechanicznych w 2007 r.
Pracownicy SŠT w Opawie w 2008 r .
ZSM Racibórz 2012
Opracowanie i skład: Aldona Krajewska
24