Martin Vídenský Martin Vídenský - PKP

Martin Vídenský
Martin Vídenský
Podzimní smutky
Jesienne smutki
Tmavými okry
dohořívá podzim.
Co nespálil
letní žár,
první mrazy
pálí.
Ciemnymi ochrami
dogorywa jesień.
Czego nie wypalił
żar letni,
pierwsze mrozy
palą.
Sytý nach
v jeřabinách
uždibují ptáci.
A smutně krásné
jsou ty dny,
kdy blankyt v šípcích
vykrvácí
Sutą purpurę
jarzębin
wyskubują ptaki.
I smutnie piękne
są te dni,
gdy błękit w róż owocach
się wykrwawi
a nádraží osiří.
i dworzec osieroci.
Tł. Antoni Matuszkiewicz
Martin Vídenský
Martin Vídenský
Flamendrák
Maruder
Štěkot vyhnal
z malého města
poslední vlak.
Szczekot wygonił
z małego miasta
ostatni skład.
Ocelový krok
belhavě prozváněl
noční klid
Wśród nocnej ciszy
brzmiał ociężały
stalowy krok
a koncová světla,
stigmata vyhaslého shonu,
zarůstala tmou.
i końcowe światła,
stygmaty wygasłego ruchu,
zarastał mrok.
Tł. Antoni Matuszkiewicz
Martin Vídenský
Martin Vídenský
Noční (ne)klid
Nocny (nie)pokój
Po půlnoci
po kolejích
mnoho vozů
nejezdí.
Po północy
już mniej
pociągów
pustoszeją tory.
Hromady snů
rozvážejí
dvě podobná
souhvězdí.
Gromady snów
rozwożą
podobne dwa
gwiazdozbiory.
Tł. Antoni Matuszkiewicz
Martin Vídenský
Martin Vídenský
Parní nostalgie
Věnováno Letohradskému
železničnímu klubu
Nostalgia za parą
Letohradskiemu Klubowi
Kolejowemu
Dvě udýchané dámy v černém
a němý úžas u všech cest,
když zachumlány v šále bílé
dřevěňáky mohly vézt.
Dwie zadyszane damy w czerni
i niemy podziw wszędzie wokół,
gdy młode w szalu z lekkiej bieli
mogły wagonów wieść korowód.
Tł. Antoni Matuszkiewicz